Kazimierz Głowacki
Konserwator dzieł sztuki i rekonstruktor zabytków, meloman, radny
Fot. archiwum rodzinne
Urodził się 6 lutego 1946 r. Piastowie, w rodzinie Marii z domu Kaczorowskiej i Bolesława Głowackich. Miał dwóch starszych braci Gabryjela i Romualda oraz młodszą siostrę Zofię.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnym mieście, w latach 1960–1965 był uczniem Państwowego Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie. Realizując swoje artystyczne pasje, pierwszą pracę podjął w Piastowie – jako instruktor zajęć w Ognisku Plastycznym.
W czerwcu 1971 r. ożenił się Bożeną Anielą Wyleżyńską. Przez kilka lat po ślubie prowadzili gospodarstwo – stanowiące część dawnego rodzinnego majątku ziemskiego małżonki w Wodzicznej koło Grójca. W okresie tym Kazimierz Głowacki był nauczycielem przedmiotów plastycznych w Liceum Ogólnokształcącym w Mogielnicy. W 1974 r. zamieszkali w Podkowie Leśnej przy ulicy Sosnowej 9, w dawnym domu Ireny Krzywickiej, pisarki, publicystki, propagatorki feminizmu, przyjaciółki Tadeusza Boya-Żeleńskiego, który w latach 30. tu bywał. Państwo Głowaccy doczekali się trojga dzieci: Bartłomieja (1972), Jakuba (1975) i Agaty (1983).
Kazimierz Głowacki miał istotny udział w rekonstrukcji Zamku Królewskiego w Warszawie. Wiązało się to z wydarzeniami roku 1971, kiedy władze PRL podjęły decyzję o jego odbudowie. Zamek udostępniono publiczności w roku 1984, a wcześniej, w 1980, wraz ze Starym Miastem wpisany został na Światową Listę Dziedzictwa UNESCO. Przedsięwzięcie było efektem starań konserwatorów, historyków sztuki, muzealników, także wbrew politycznym decydentom, i jako takie uznawane jest obecnie za wybitne osiągnięcie tego okresu.
W latach 1976–1988 Kazimierz Głowacki pracował na stanowisku kierownika Zespołu Modeli i Rekonstrukcji w Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki. Wyszukiwał w bibliotekach, archiwach, urzędach, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, zdjęcia, szkice i obrazy brakujących elementów i na tej podstawie z ogromną dbałością wykonywał potrzebne formy, które następnie używane były do odtwarzania wystroju królewskiej rezydencji.
Był ekspertem z zakresu rekonstrukcji płaskorzeźb, specjalizował się w sztukatorstwie wnętrzarskim. Przeprowadzał ekspertyzy zabytkowych sztukaterii i stiuków za granicą, m.in. w Pałacu Chińskim – letniej rezydencji carycy Katarzyny II pod Petersburgiem. W dziedzinie sztukatorstwa szkolił uczniów Zespołu Szkół Zawodowych w Warszawie, wykładał w policealnej szkole artystycznej – Studium Techniki Teatralnej w Warszawie, a następnie w Podyplomowym Studium Konserwacji Zabytków przy Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Publikował na łamach „Spotkań z Zabytkami”. Za osiągnięcia zawodowe odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Budowniczego Zamku Królewskiego, Złotą Odznaką za Ochronę Zabytków.
Oprócz uzdolnień plastycznych miał zamiłowania muzyczne. Pasjonował się w szczególności muzyką epoki klasycyzmu. W młodości był członkiem chórów Lutnia oraz Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego.
W 1979 r. zainicjował powstanie w Podkowie sekcji Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, której przewodniczącą została inż. arch. Mirosława Ryczer, on był wiceprzewodniczącym, a sekretarzem Wojciech Zabłocki. To dzięki staraniom sekcji w październiku 1981 r. cały układ urbanistyczny, zabudowa i zieleń miasta ogrodu Podkowa Leśna wpisane zostały do rejestru zabytków (pod numerem 1194). „Trzeba pamiętać, że ów historyczny wpis dokonał się niecałe dwa miesiące przed stanem wojennym. Gdybyśmy zwlekali, nie wiadomo, jak by się wszystko potoczyło, bo do Podkowy wprowadziło się wielu generałów, pułkowników, polityków, a nowa kadra, jak wiadomo, przychodzi i chce mieć wpływ…” – wspominał Kazimierz Głowacki.
Na początku lat 80. XX wieku był jednym z inicjatorów budowy gazociągu w Podkowie Leśnej. Wchodził w skład pierwszego Komitetu Gazyfikacyjnego jako wiceprzewodniczący. Szybko jednak z powodu wewnętrznych nieporozumień zrezygnował. Zaangażował się w przywrócenie niezależnego samorządu, jako kandydat Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Podkowie Leśnej został wybrany na radnego i kadencji (1990–1994), funkcję radnego raz jeszcze pełnił latach 2006–2010 (V kadencja Rady).
Jego życiowa skrupulatność znalazła odzwierciedlenie w wielkiej dbałości o zachowanie modernistycznego domu Ireny Krzywickiej w niemal niezmienionej formie. Wraz z małżonką wielokrotnie otwierali swój dom i ogród w czasie kolejnych festiwali Otwarte Ogrody. Zapraszali wybitnych gości i popularyzowali twórczość przedwojennej „gorszycielki”, podkowiańską architekturę, jak również teatr – tak było też na ostatnim spotkaniu z reżyserem Maciejem Wojtyszką.
Jako człowiek niesłychanie ciekawy świata, odbywał z małżonką liczne podróże – miał dużą wiedzę o egipskiej Dolinie Królów, szczegółowo poznawał tereny Ziemi Świętej, pasjonował się architekturą antyczną Grecji oraz Włoch.
Zmarł 10 stycznia 2018 r. Został pochowany na cmentarzu w Podkowie Leśnej.