Ireneusz Miracki
Harcerz, inżynier mechanik
Fot. archiwum rodzinne
Syn Reginy i Lucjana Mirackich urodził się w czerwcu 1931 r. w Nadarzynie. W Podkowie Leśnej mieszkał od 1938 r. z siostrami: Zuzanną (ur. 1933) oraz Danutą (ur. 1948).
Ojciec Ireneusza Mirackiego był w latach 1938–1959 sekretarzem sołectwa, a następnie gminy Podkowa Leśna i w pierwszych latach zajmował mieszkanie służbowe w budynku obecnego Urzędu Miasta przy ul. Akacjowej. Podczas okupacji razem z siostrą, także zatrudnioną w sołectwie, zdobywali dla AK blankiety tzw. kenkart (dowodów osobistych). W końcu 1944 r. po aresztowaniu ojca przez Niemców rodzina musiała opuścić służbowe mieszkanie, zamieszkała przy ul. Helenowskiej 14.
Ireneusz jako dziecko należał do koła ministrantów przy kościele św. Krzysztofa, prowadzonego przez organistę Zygmunta Sobotę, przyjaciela rodziny. „Pan Zygmunt od początku naszej znajomości miał na mnie duży wpływ, dziś nawet myślę, że większy niż rodzice. Poza pracą w kościele wiele czasu poświęcał pracy społecznej, organizując mnóstwo imprez i zajęć dla dzieci i młodzieży. Dzięki Niemu brałem udział w ostatnim przed wojną święceniu samochodów w 1939 roku” – wspominał po blisko 60 latach.
Podczas okupacji Sobota (żołnierz AK) z grupy starszych ministrantów zorganizował zastęp Szarych Szeregów. Przyrzeczenie harcerskie 10 czerwca 1944 r. W kościele w Podkowie Leśnej razem z Mirackim złożyli: Stanisław Latour, Andrzej Wojnarowski, Jan Piętaszewski i Andrzej Lipiński. w okresie Powstania Warszawskiego harcerze pod kierownictwem druha Soboty pomagali przy organizowaniu szpitala w budynku Kasyna i willi państwa Baniewiczów, wypatrywali zrzutów. „W sierpniu 1944 r. razem z Andrzejem [Lipińskim] braliśmy udział w poszukiwaniu alianckich zrzutów na terenie Podkowy. Jakaż była nasza radość, gdy na posesji dr Stefana Purskiego przy ul. Sosnowej zobaczyliśmy wiszący na drzewie porwany spadochron, pod nim skrzynię z amunicją do broni odnalezionej w innym miejscu” – wspominał Ireneusz Miracki. Pomagał też przy chowaniu zmarłych na nowo powstałym cmentarzu podkowiańskim.
Po wojnie był członkiem już jawnej 101 Męskiej Drużyny Harcerskiej. W 1945 r. pomagał przy rozbudowie drewnianej harcówki „Pustelnik” przy ul. Jodłowej. Szybko doszło do powstania Hufca Podkowa Leśna. Na jego siedzibę druh Zygmunt Sobota przeznaczył własny dom. Nazwano go „Stanica”. W latach 1945–1949 (do rozwiązania ZHP) Ireneusz Miracki brał udział w letnich obozach harcerskich, rajdach rowerowych i wycieczkach.
Podczas okupacji uczęszczał na tajne komplety do szkoły pani Gajewskiej w willi Gayczaków przy ul. Modrzewiowej. Od stycznia 1944 do stycznia 1948 r. uczył się w gimnazjum w Podkowie. Jego wychowawczynią była Anna Gierżod. W 1948 r. zdał tzw. małą maturę. Naukę kontynuował w liceum w Milanówku. Po maturze w 1950 r. wstąpił na Politechnikę Warszawską na Wydział Mechaniczny, który ukończył w 1955 r.
Ponad 30 lat pracował w Zakładach Mechanicznych Fort Wola (wcześniej Marcelego Nowotki). Wykazał się licznymi wnioskami racjonalizatorskimi. W latach 70. przebywał na placówce handlowej w Bukareszcie w Rumunii. Był bezpartyjny.
Ożenił się w 1954 r. z absolwentką SGGW Marią Jabłońską. Doczekali się dwojga dzieci: Janusza Krzysztofa (ur. 1956) i Doroty (ur. 1962). Wraz z synem wybudowali letni dom przy ul. Bukowej, gdzie do dziś mieszkają wdowa po Ireneuszu Mirackim i ich córka.
Zmarł 26 czerwca 2013 r. i został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Nadarzynie.